من یک دخترم...

رویای دخترانه ام

من یک دخترم

از بی پرواترین فصل جهان

پاییز

با همان غرور دخترانه ام

با لحظه لحظه بغض ها

چشم هایم را می بندم

با همان دستان ظریف

اجر بر اجر

رویا می سازم

و با لبخندی عمیق

به ژرفای جهانم رسوخ میکنم  من یک دخترم
تمام من هر روز اب میشود

به کوه میمانم استوار

درون من

غوغا میکند

انچه نمیدانمش

و من عاشق میشوم

هر روز عاشق تر

...

من یک دخترم

هنوز گیسوان عروسک هایم را شانه میزنم

به اغوش میکشمشان

من لیلی روزگارم

گیسو نمی بافم

لیلی وار

مجنون دخترک هایی میشوم از جنس خودم

دیوانه وار

همدم تنهایی هایم میشوند...

قصه نمیدانم

انها راز چشم هایم را به خوبی میدانند...

...

من یک دخترم

از نسل لیلی با همان تب و تاب

شاید فرهادی برایم به بیستون نیفتد

خسرویی برایم زانو نزند

اما

درخت دلم تا ابد عاشق خواهد ماند

هر روز شکوفه میدهم

هر روز عاشق تر

و باور دارم

زمانی

سایه مردی خواهم شد

که تمام جهانش

ورقی از فصل لیلی باشد...

...

و عاشق میشویم

هر روز عاشق تر

و پاییز را

قدم میزنیم

زمستان را بیدار میکنیم

از تن خواب جنگل

خانه ای می سازیم

و هر روز عاشق تر

فصلی دیگر را ورق میزنیم...

...

و زمانی به بار مینشینم

با همان دستان ظریف

که اجر اجر رویایم را

جهانم ساخت

کودکم را به اغوش سینه ای

که هر روزش

از ناب ترین لحظه ها

اب میشود

خواهم کشید...