جای من...

دوست مجازی

چــه خــوب مـی شـــد اگـــر گــاهــی آدم مــی تـــونــســت . . .
دوســتــای خوب مــجـــازی شــو . . .

مــثــل یــک عــکــس گـــل ســـرخ . . .
مــثــل یـــک آهـــنــگ قــشــنــگ . . .
مــثــل یــک کــتـاب عــــالی . . .

دانـــلــود کــنــه . . . بـــیــاره پــیــش خـــودش .

دوستت دارم...

دوستت دارم
گلـایـﮧ از تڪرارے بودنـش نڪُن
مـُشڪل اَز مـَن نیسـت
تو زیـادے دوست داشتـَنے هـَستے

جغرافیا

مهربانیت از دور آنقدر نزدیک است که من حس میکنم جغرافیا دروغیست

وابسته...

تنهایی...

میزی برای کار

کاری برای تخت

تختی برای خواب

خوابی برای جان

جانی برای مرگ

مرگی برای یاد

یادی برای سنگ

این بود زندگی ...

حسین پناهی

گاهی...

گـاهـــے اگــﮧ کــل دنیــــآ رو بــﮧ پــات بــریــزטּ
و تــمــام شــهــر زیــر ِ پــات بــاشــﮧ
تــو مــیــخواے کــﮧ بــﮧ آســمــوטּ زُلــ بــزنــے و بــگــے :
مهــمــوטּ نــمــی خــواے ؟

آدمها...

کم سرمایه ای نیست ؛
داشتن آدمهایی که حالت رابپرسند !
ولی ....
از آن بهتر داشتن آدمهاییست ،
که وقتی حالت را میپرسند ؛
بتوانی بگویی :