خدایا...

نمیدانم سالها گناه و لجبازی، این نگاهت را از من گرفته یا نه؟

ای خدایِ محمد، دلم تنگ است....

ای خدای رمضانهای از کف رفته...خدای شبهای قدر..میشنوی؟

دلم تنگ است و به تو روی آوردم . تو که بهترین پناهی.

آیا دستِ رد به سینه ی پر گناهم می کوبی یا اشکهای غریبانه ام را با بوسه ای از روی گونه ام پاک می کنی.

سوگند که حاضرم ...
تا ابد پشت این در بمانم اما آواره ی کوچه های تاریک معصیت نشوم.

تو را به خداییت سوگند، به بغض کودکی که در بستر خالی پدر نشسته قسم....
بی وفایی هایم را با بی نگاهی جواب نده...